Konuk Yazar: Emekli Lemur
"Mucizeler hiç beklemediğimiz, umudu kestiğiniz zaman gerçekleşir."
Gerçek dünyadan pek bir farkı bulunmamakla, burada renkler hep solgun, gülümsemek zor ama hayat yine benzer şekilde devam ediyor. Yaşarken de bazen kendini hayata kapatırsın, ifadesiz gezersin, kafan minimum düzeyde çalışır da biraz yok olsam yokluğumu fark ederler mi diye düşünürsün ya...
İşte öyle bir film.
Zaten intihar etmişsin, burada buna alternatif bir hayat yaşıyorsun. Kimse bir daha intihar etmeye çalışmıyor çünkü nasıl acı verdiğini biliyorlar.
Film depresif değil sadece öyle duruyorsun, o akıyor bu sırada çok da keyif alıyorsun. Filmin sonunda, bütün film öyle durduktan sonra, durmaktan kalıplaşan yüzünüze bir tebessüm zuhur ediyor. Ruhunuzu sıkmıyor, hatta bence dinlendiriyor.
Renkler solgun demiş olsam da akılda kalan çok güzel fotoğrafik sahneler de mevcut. Ayrıca filmde geçen Tom Waits'in ve Gogol Bordello'nun şarkıları da çok güzeldir. (Özellikle açılışta Zia'nın intihara hazırlanırken çalan Tom Waits şarkısı ve Gogol Bordelonun Trough the roof şarkısı ) Unuttukça izlenmeli.
Bunu bi izleyin istedik! Keyifli seyirler..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder